Zaintza krisiaren ondorioak geroz eta agerikoagoak dira, eta ikusarazten ari da sistemaren gabeziak eta hutsegiteak; sistema hau ez da gai bizitzak sustengatzeko inor zapaldu gabe. Zalantzarik gabe esan dezakegu zaintzen egungo antolaketa soziala jasangaitza dela.

Argi eta garbi ikusi dugu zaintza lanak behar-beharrezkoak direla bizitzeko. Halaber, ikusi dugu zein garrantzitsua den zaintza lanak ikusaraztea eta dagokien balioa ematea jendartean. Hala izanik ere, argi dago, zenbat eta agerikoagoak izan, orduan eta handiagoak direla zaintzak kudeatzeaz arduratzen direnek jartzen dituzten trabak eta oztopoak.

Pribatizazioa eta zaintzak negozio bihurtzea izan dira krisiari eman zaizkion erantzunak. Ez dago egoerari buelta emateko asmorik; entzungorrak dira zaintza eredua, kudeaketa eta zerbitzua aldatzeko eskatzen dugunok esaten eta aldarrikatzen dugunaren aurrean.

Otsailaren 22an Generoagatiko soldata arrakalaren aurkako Nazioarteko Eguna dela-eta, LABek gizonen eta emakumeen arteko soldata arrakalaren gaineko azterketa egin du eta ondorioztatu du: kategoria berekoak diren bi lanen artean soldata arrakala %90ekoa izatera irits daiteke, eta gizonek emakumeen* ia bikoitza irabazi.

2022ko Azaroaren 25ean, LAB sindikatuak lan-eremuetan dagoen indarkeria matxistari aurre egiteko neurri eraginkorren aldarrikapena nabarmentzen du, tresnak eta protokoloak eskatuz.

UPV/EHUn Indarkeria Matxistaren aurkako Protokoloa abian dugu. Unibertsitate-komunitateko gainerako eragileekin batera, LABek ere parte hartu zuen protokoloaren eraketan. Abian jarri zenetik lau urte bete direla, protokoloak bere emaitzak eman dituela ezin dugu ukatu, indarkeria matxistak ez ezik, sexuan oinarrituriko jazarpenak eta gorputz identitate disidentziaren aurkakoak ere unibertsitatean existitzen jarraitzen badute ere protokoloak berez ezabatu ez baitu.